همه‌ی ما می‌دانیم که روند بهبود زخم منجر به تشکیل اسکارهایی می‌شود که از پوست اطراف قابل تشخیص هستند و زیبایی را تحت تأثیر قرار می‌دهند. این اسکارها ممکن است علائمی مانند التهاب، اریتمی، خارش و درد ایجاد کنند. با وجود پیشرفت‌هایی در بهبود زخم، پیچیدگی این فرآیند همچنان یک مانع مهم و مشکل‌ساز است. درمان‌های رایج برای بهبود زخم شامل جراحی، تزریق کورتیکواستروئید، پرتودرمانی و تزریق موضعی سیلیکون و اینترفرون هستند که هرچند به بهبود علائم کمک می‌کنند، اما دارای معایب و عوارض جانبی هستند که پذیرش آن‌ها برای بیماران دشوار است.
الکترواکوپانچر یک نوآوری و پیشرفت مهم در فیزیوتراپی است که مبتنی بر طب سوزنی چین به همراه تحریک الکتریکی است. این روش مزایای دوگانه طب سوزنی و تحریک الکتریکی را دارد. تحریک الکتریکی با به حرکت درآوردن جریان‌های درون‌زا در پوست، محیط داخلی زخم‌ها را اصلاح کرده و ترمیم زخم را تسریع می‌کند. این تکنیک می‌تواند عفونت را کاهش داده، ایمنی را بهبود بخشیده و پرفیوژن را افزایش دهد. طب سوزنی نیز از طریق اثرات ضدالتهابی، زخم را بهبود بخشیده و اپیتلیال شدن مجدد و رگ‌زایی را افزایش می‌دهد. مطالعات بالینی نشان داده‌اند که استفاده از درمان microcurrent electrical stimulation therapy برای بیماران مبتلا به زخم‌های سخت ترمیمی، بهبود زخم را تسریع کرده و درد را کاهش می‌دهد. با این حال، استفاده از الکترواکوپانچر در درمان زخم یک روش نوین و قابل بحث است که یک خط درمان جدید را نوید می‌دهد.
برای انجام آزمایش، ۳۶ موش صحرایی نر به مدت یک هفته پس از سازگاری در مرکز آزمایش حیوانات گروه‌بندی شدند. پس از بیهوش کردن موش‌ها، در پنج نقطه در سمت چپ و راست ستون فقرات علامت‌گذاری و بریده شده و ناحیه با ضدعفونی تمیز شد. سپس بخشی از پوست به ابعاد مربعی ۱*۱ سانتی‌متر با استفاده از قیچی جراحی برداشته شد. بعد از عمل، برای جلوگیری از عفونت، زخم‌ها خشک نگه‌داشته شد.
موش‌ها به طور تصادفی به سه گروه تقسیم شدند: گروه تحت عمل، گروه مدل، و گروه الکترواکوپانچر. در گروه تحت عمل فقط مو در ناحیه مدلسازی برداشته شد و هیچ مدل زخمی ساخته نشد. در گروه مدل، پوست در ناحیه یک سانتی‌متری برداشته شده و فقط یدوفور روزانه برای ضدعفونی زخم استفاده شد. در گروه طب سوزنی الکتریکی، درمان با الکترواکوپانچر از همان روز آغاز شد. سوزن الکترود منفی در مرکز زخم و سوزن‌های الکترود مثبت در بخش‌های میانی هر لبه از مربع قرار گرفتند و به آن‌ها پالس داده شد. پالس‌های پیوسته با فرکانس ۲ هرتز و جریان خروجی ۰.۳ میلی‌آمپر به مدت ۲۰ دقیقه در هر روز برای جلوگیری از عفونت زخم استفاده شد.
پس از ۷ روز، نمونه‌برداری از بافت پوست هر گروه انجام شد. لیپیدهای سد کننده پوست، بالاترین لایه شاخی پوست را پر کرده و عمدتاً از سرامیدها، اسیدهای چرب آزاد و کلسترول تشکیل شده‌اند. این ترکیبات چندلایه به عنوان یک سد قوی در برابر پاتوژن‌ها، آلرژن‌ها، ترکیبات شیمیایی و اشعه ماوراء بنفش عمل کرده و از هدررفت آب جلوگیری می‌کنند. نتایج نشان دادند که الکترواکوپانچر با بهبود متابولیسم لیپید و مهار فروپتوز در بافت‌های موضعی، ترمیم زخم پوست را افزایش می‌دهد. بررسی‌های بافتی میکروسکوپی نشان داد که خونرسانی و بهبود زخم در گروه الکترواکوپانچر سریع‌تر از گروه مدل بود. همچنین از لحاظ بیوشیمیایی، پرفیوژن مورد نظر در گروه الکترواکوپانچر نسبت به گروه مدل به مراتب سریع‌تر حاصل شد.
منبع: pubmed
گردآورنده: سونیا الماسی
مطالعات برای دانشجویانی طراحی شده است که در غیر این صورت تعهدات برنامه ریزی ، ثبت نام در یک برنامه آموزش عالی تمام وقت را دشوار می کند. تحصیلات آنلاین برای دوره های فردی ، دیپلم ، مدرک کاردانی و برنامه های گواهی ارائه می شود ، یک گزینه ارزشمند است.